بررسی نگرش کشاورزان نسبت به آثار یکپارچه سازی اراضی در استان کرمانشاه: کاربرد روش‌شناسی Q

پراکندگی و کوچک بودن اراضی، یکی از عناصر ساختاری سنتی کشاورزی کشور است که امروزه به یکی از موانع اصلی توسعه کشاورزی تبدیل شده است. برای رفع مشکلات و عوارض ناشی از پراکندگی اراضی، برنامه‌ریزان کشاورزی راه حل منطقی و قابل اجرای یکپارچه‌سازی اراضی را توصیه می کنند که سیاستی در ارتباط با تغییر اندازة زمین برای بهبود تولید محصولات کشاورزی است. اجرای طرح یکپارچه‌سازی اراضی آثار و پیامدهای مختلفی را به دنبال دارد. هدف کلی این تحقیق نیز شناسایی آثار یکپارچه‌سازی اراضی از منظر کشاورزان با استفاده از روش‌شناسی Q در استان کرمانشاه می باشد. با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند، 31 کشاورز جهت مشارکت در تحقیق انتخاب شدند. از مشارکت‌کنندگان خواسته شد 36 گویه را که نماینده عقاید موجود در مورد پیامدها و آثار یکپارچه‌سازی بودند رتبه‌بندی نمایند. نتایج نشان داد کشاورزان به گونه‌های متفاوتی آثار یکپارچه‌سازیرا ارزیابی می‌کنند. 53 درصد از کشاورزان یکپارچه‌سازی را مثبت ارزیابی کردند و 22 درصد نیز معتقد بودند این طرح اثرات منفی به دنبال دارد. آن‌ها مهمترین مشکل اجرای طرح‌های یکپارچه‌سازی را عدم مشارکت کشاورزان در مرحله برنامه‌ریزی می دانستند. بر اساس روش‌شناسی Q، سه گروه افراد با دیدگاه‌های متفاوت در مورد یکپارچه‌سازی وجود دارند که عبارتند از محیط‌زیست‌گراها، اقتصادگراها و اجتماع‌گراها.